Free hugs

Vanmorgen las ik een artikel over hoe contact je leven leuker maakt. In het artikel worden de 'free huggers' beschreven. Mensen die wildvreemden, die daar behoefte aan hebben, een gratis knuffel geven.

Zelf heb ik gisteren even mogen ervaren hoe dat voelt. Niet dat ik zo'n free hugger tegen kwam of zelfs maar een echte knuffel kreeg, maar in een zeker restaurant (die met de beroemde M) liepen vreemde stripfiguren rond. Eén van hen, een boefje, gaf me opeens een kneepje in mijn bovenarm. Als een wildvreemde dat zomaar bij me zou doen, zou ik me zeker afweren, maar in dit geval liet ik het toe en maakte ik er naar mijn kinderen toe een grapje over: "hij heeft zeker een oogje op me."
Mijn zoontje dacht me uit de droom te moeten helpen met: "Hij kan je niet eens zien in dat pak, mam." Maar ik bleef me liever voorstellen dat er een leuke man in dat boevenpak zat, die misschien wel een beetje verliefd op me was en me leuk genoeg vond om me even aan te raken.

Dat gaf me een goed gevoel en fluitend reed ik naar huis. Niet alleen het contact maakt het leven leuker, het er over fantaseren is net dat sausje er overheen, dat het zo bijzonder maakt.

Je kunt je trouwens oefenen in aardig zijn. Kijk maar eens op de website The Power of Nice.