Ik probeer nu eenmaal alles vast te leggen wat er in de vakantie gebeurt. Het opzetten en afbreken van de tent, de grens die we passeren, de naam van het Gasthof waar we hebben geslapen, beelden van de stadjes en dorpjes die we bezochten. Je kunt zo lekker 'doorknippen', want je ziet direct het resultaat. Foto's die je niet mooi vindt, gooi je direct weer weg; je wordt er wel toe verplicht als je toestel steeds weer komt met de mededeling 'card full'.
Foto's: een geweldige manier toch om je vakantieherinneringen voor de eeuwigheid, of in ieder geval voor een langere tijd, vast te leggen.
Een toepassing van de digitale camera waar ik te laat aan dacht, maar die ik zeker in de toekomst zal gebruiken is die van het 'geheugensteuntje'. Tijdens een bezoekje aan de stad Lindau aan de Bodensee parkeerde ik de auto ergens ver buiten het centrum. We moesten een flink stuk lopen naar het eigenlijke eilandstadje en al gauw bleek dat ik de parkeerschijf zou moeten verzetten. Mijn kinderen vermaakten zich wel in een Kaufcentrum, dat we halverwege tegenkwamen, en ik dacht makkelijk even terug te kunnen lopen naar die ene zijstraat. Ik vergiste me daar flink in en heb ruim drie kwartier lopen zoeken naar mijn auto. Ik vond hem uiteindelijk terug in een straat waar klaarblijkelijk een groot hotel stond. Toen ik terug liep dacht ik: had ik maar een foto genomen van dat hotel of van het naambordje van de straat. Dan had ik die foto op kunnen zoeken op mijn camera en mensen kunnen vragen waar ik die straat of dat hotel kon vinden. Dat had me zeker een half uur zoeken bespaard.Een tip voor een bezoekje aan een vreemde stad: neem je fototoestel niet alleen mee voor je latere (vakantie)herinneringen, maar denk ook eens aan het kortetermijngeheugen.
