De ongeveerklok en het verrewegge buiten

Mijn dochter moest een kevertje naar buiten brengen. Het diertje zat in de wc, bij ons in de hal. Ze pakte het kevertje op met een toiletpapiertje en rende er mee naar de deur die onze woonkamer van de tuin scheidt. 'Mama, waarom loopt Natascha helemaal naar het verrewegge buiten?' vroeg haar tweelingbroer, 'De voordeur is toch veel dichterbij?'.
Enkele weken later zei mijn zoon: 'Mam, waarom hebben we alleen maar ongeveerklokken in huis?' Hij heeft gelijk, bij ons staan alle klokken een bepaald aantal minuten voor of achter. Waarom? Daarover later misschien.

Eén van de kenmerken van beelddenkers is dat ze zelfverzonnen woorden gebruiken, die gedeeltelijk overeenkomen met het juiste woord, maar waar zij iets persoonlijks aan toevoegen. Je kunt het vergelijken met kinderen in de peuter-/kleuterleeftijd. Die kleintjes hebben ook vaak een vertederende zelfverzonnen woordenschat. Logisch, want kinderen tot een jaar of vier blijken allemaal beelddenkers te zijn.

De soms heel originele woordenschat van mijn zoon kan me nog steeds vertederen, ook al is hij bijna elf.

Ook vertederend is het krabbeltje van mijn dochter, dat ze tijdens het bellen tekende om een telefoonnummer te onthouden.

Een duidelijk begin van mindmappen, maar daarover een andere keer meer.