De omweg

Vandaag deed ik het weer en ik had me zo voorgenomen het niet meer te doen. In negen van de tien gevallen lukt het me toch niet. Maar het is zo verleidelijk, die trein, mijn 'overstap', die nog één minuutje staat te wachten; even flink sprinten om een kwartiertje eerder thuis te kunnen zijn. Inwendig scheldend en tierend op de mensen die me voor de voeten lopen, duwend tegen een oudere vrouw die me niet snel genoeg de trap op loopt, gevaarlijk manoevrerend tussen fietsen en tassen van andere passagiers, botsend tegen kwaadkijkende reizigers, bijna struikelend over mijn eigen benen ren ik over het perron. Helaas zie ik net voor mijn neus de, overigens stampvolle, trein wegrijden. Er rest me niets anders dan een kwartier in de kou te wachten op de volgende trein. Mokkend kijk ik het gele monster na. Ik weet nu al dat ik me de hele verdere avond chagerijnig en gejaagd zal voelen. Zonde toch, van dat kwartiertje!

"Als je gehaast bent, neem dan een omweg", las ik laatst op een theezakje. Oftewel 'Isogaba Maware', een Japans spreekwoord. Oosterse wijsheid, die wij westerlingen ons zo moeilijk eigen kunnen maken. Maar als ik, met een hart dat nog als een razende tekeer gaat, neerplof op zo'n zwart stalen bankje en mijn ogen sluit, zie ik voor me hoe het zou zijn geweest als ik die 'omweg' wel had genomen.

Ik weet dat ik de aansluitende trein zal missen en leg me daar bij neer, ik stap rustig uit en wandel, vriendelijk glimlachend naar mijn medepassagiers, over het perron, geef de mensen die wel voor die bewuste trein willen gaan royaal de ruimte, help die oudere dame met het sjouwen van haar koffer, neem eens een kijkje in dat nieuwe tijdelijke deel van het station, waar die leuke winkeltjes zijn, bekijk de posters, die toch ook niet voor niets op zo'n station hangen, aandachtig, geniet van het winterzonnetje als ik eenmaal op de bank zit en lees eens echt in dat boek dat al een paar weken in mijn tas zit. In ieder geval is mijn zitplaats verzekerd in de volgende, dan nog lege, trein en ik kom ontspannen thuis aan. Ik ben daardoor een lievere moeder voor mijn kinderen, neem de tijd lekker voor ze te koken, met ze te eten en te praten en heb ik de rest van de avond een rustig en vredig gevoel. Uiteraard slaap ik lekkerder en word ik als een herboren mens wakker.

Waarom zou ik het me alleen maar inbeelden. Misschien kan ik die oosterse wijsheid wel in praktijk brengen. Ik neem me ernstig voor om het vanaf morgen eens te proberen. Neem jij ook eens een omweg als je je gehaast voelt?